-
1 huy
1) хара́ктер, нрав, нату́раdivane huy — сумасше́дший / сумасбро́дный хара́ктер
melek huyu — а́нгельский хара́ктер
2) привы́чка, накло́нность, скло́нность (к чему-л.)huy edinmek — взять [себе́] за привы́чку, привы́кнуть (к чему-л.)
••- huyuna suyuna gitmekhuy canın altındadır — погов. ≈ горба́того моги́ла испра́вит
- huyu huyuna suyu suyuna
- huyu huyuna suyu suyuna uygun
См. также в других словарях:
huy canın altındadır — doğuştan gelen özellikler değiştirilemez anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
huy — is., Far. ḫūy 1) İnsanın yaradılış ve ruh özelliklerinin bütünü, mizaç, tabiat Can çıktıktan sonra da huy, adamı kolay kolay terk etmiyor. R. N. Güntekin 2) Alışkanlık Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller huy canın altındadır huy edinmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
mızırdanma — is. Mızırdanmak işi Huy canın altındadır. Üç beş anı yazdıktan sonra mızırdanma başladı işte. N. Meriç … Çağatay Osmanlı Sözlük
